مهندسان MIT در جدیدترین دستاورد خود نوعی بتن تولید کرده‌اند که قادر به ذخیره انرژی است و می‌تواند جاده‌ها را تبدیل به شارژرهای برقی کند. این بتن می‌تواند یک موهبت مقرون‌به‌صرفه در استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر باشد.
ممکن است دور از ذهن به‌نظر برسد، اما به‌لطف پیشرفت‌های اخیر، محققان MIT موفق به تولید چنین بتنی شده‌اند. آینده‌ای را تصور کنید که در آن پنل‌های خورشیدی روی پشت‌بام خانه انرژی تولید می‌کنند و انرژی تولیدشده در دیوارها یا پایه‌های بتنی خانه ذخیره می‌شود. ساختار این بتن به‌گونه‌ای است که انرژی را می‌تواند به نحوی خلاقانه در ترکیب مواد معمول خود ذخیره کند.
طبق محاسبات انجام‌شده، یک بلوک بتن مذکور به ابعاد 45 مترمکعب قادر است 10 کیلووات‌ساعت انرژی را در خود ذخیره کند که معادل میزان انرژی مصرفی یک خانواده 4 نفره است.
در این ساختار جدید، بتن با کربن سیاه و آب ترکیب شده است. کربن سیاه پودر سیاه رنگی است که حدود 2000 سال پیش از آن به‌عنوان جوهر برای نوشتن استفاده می‌شد. این ترکیب سبب می‌شود که بتن حاصل تبدیل به یک مخلوط با توانایی حمل بار الکتریکی شود. به‌اصطلاح گفته می‌شود که این ماده ابرخازن شده است.
یک مزیت کلیدی چنین بتنی نسبت به باتری‌ها که با تبدیل انرژی شیمیایی به انرژی الکتریکی کار می‌کنند، این است که ابرخازن‌ها در طول زمان تخریب نمی‌شوند یا توانایی نگهداری شارژ را از دست نمی‌دهند. از سوی دیگر، کربن سیاه از اجزای فلزی کمیاب باتری مثل کبالت و لیتیوم ارزان‌تر بوده و تولید این بتن نسبت به تولید باتری بسیار مقرون‌به‌صرفه‌تر است. از سوی دیگر، نیاز به استخراج معدن نیست و همین به حفظ محیط‌زیست کمک می‌کند؛ زیرا حفاری معدن یک فرایند تخریب محیط‌زیست است.
به گفته محققان، علاوه بر تأمین انرژی، می‌توان از این ماده برای تکمیل یا تقویت توربین‌های بادی استفاده کرد. علاوه‌برآن، اگر بتوان جاده‌ها را با کمک این بتن ساخت، می‌توان آن را تبدیل به یک شارژر کرد که انرژی خورشیدی را مستقیماً به خودروهای الکتریکی درحال حرکت تحویل می‌دهد و آن‌ها را شارژ می‌کند.
محققان در این مطالعه دریافته‌اند که خازن‌های انرژی متصل به بتن بسته به نوع دستگاه می‌توانند به‌سرعت و یا به‌صورت آهسته تخلیه شوند. این امر اثر متغیرهای غیرقابل کنترل مانند باد و نور خورشید را کاهش می‌دهد و امکان ایجاد یک جریان ثابت برق تجدیدپذیر در همه زمان‌ها را فراهم می‌کند.
این تیم پس از انجام آزمایش‌های اصلی، در تلاش است تا اولین نمونه خود را آماده کرده و در 18 ماه آینده معرفی کند. امیدواریم پیش از آنکه اوضاع سوخت‌های فسیلی به مرحله خطر برسد، بتوانیم از چنین تکنولوژی ارزشمندی به‌صورت گسترده بهره ببریم.